Annelik Özgürlüğü

By Mayıs 28, 2012


Aylin Anne’nin yazısı doğumdan hatta ne doğumu hamileliğimden beri içimde biriken ve sinir olduğum tüm müdahaleleri, kısıtlamaları, karışmaları dışarı çıkarma hissi yarattı bende de. Vesile oldu ben de yazayım dedim..
Malumunuz toplumda her konuda olduğu gibi hamilelik, doğum ve bebek bakımı ile ilgili de herkes uzman. Herkesin bir şekilde çocukla bir bağlantısı var ya herkesin de söyleyecek bir şeyi var, üstelik de dinlemek istiyor musun diye sormaksızın bunları sana anlatıyor hatta üzerine kusuyorlar. Bu esnada da hamile olan veya yeni doğum yapmış olan kadın kişisinin kafası mı karışıyor, moralimi mi bozuluyor diye düşünen yok...

Daha hamileyken başlıyor tacizler, yok eğilme yok kalkma aman yürüme tarzı müdahaleler yalan yanlış sözde bilgilerle üzerinize çullanıyor. Yok şunu ye yok bunu yeme diye devam edip gidiyor, yiyemeyene ‘ye ye’ diye baskı yapılıyor yiyene ‘yeme’ diye... Hamilesin ya doğuracağın çocuk sanki herkesin malı herkesin söz hakkı var üzerinde senden başka, herkes bir şey diyor, aileden tut da işyerinde amirinden memuruna herkes..
Sonra bir de daha önce doğum yapmış anneler başlıyor korkunç doğum hikayelerini vs anlatmaya, bir de bunlar daha iyi günlerin bir doğsun da sen gör, bir büyüsün de sen gör demeler yok mu... Madem o kadar korkunçtu siz niye doğurdunuz beah diye bağırası geliyor insanın...
Hazırlıklar, doğum telaşı, hastane/doktor seçimi bir hamile ne yaşıyorsa hepsine tüm toplum müdahil herkesin bir yorumu var. Zaten Türkiye'de bu konular tartışmalı yok hastanesiydi, doktoruydu, sezeryan mi normal doğum mu şöyle mi böyle mi... Bir de üstüne herkes yorum yapınca insanın zihni iyice allak bullak oluyor, morali bozuluyor.

Sonra doğuruyorsun ama çilen bitmiyor hatta bu sefer daha beter üşüşüyorlar tepene üstelik, hemşiresinden, doktoruna, aile büyüklerinden eş dost konu komşusuna kim varsa. Yok öyle yap yok böyle yatır böyle kaldır. Evin içinde devamlı bir kalabalık gelen giden...Minicik yeni doğmuş bebeği hunharca kucaklamalar öpmeler annesinin kucağından almalar... Tamam kimse kötü niyetli değil, evet herkes çok heyecanlı aileye katılan yeni birey için ama... Ben de aman çocuğu kimse öpmesin aylarca yıllarca demiyorum. Ama ama amaaa……..Ama en azından 1 hafta 10 gün yaa.. Çok mu?? Bence değil...
Açık söylüyorum bir daha doğurursam ilk bir hafta kimseyi almam eve... Zaten yabancılarda öyle bir adet varmış, hatta kimse gitmezmiş ailecek birbirlerine alışsınlar diye... Ben o karmaşanın içinde ne oldu ne bitti anlamadım. Garip gerginlikler yok o geldi bu gitti tantanası... İnsanı geren şeyler bunlar hiç gerek yok ki, lohusasın zaten canın burnunda, hormonlar sapıtmış, bebiş bir tarafta... Biz kimseye ihtiyaç duymadık, kendimiz giydirdik soyduk, altını değiştirdik, gece gündüz herşeyini halledebilirdik..

Bu tartışmalar polemikler hiç bitmiyor... Bebiş büyüdükçe yenileri ekleniyor hatta.. Mesela bebeğin büyümesiyle kucağına alma, fazla yüz verme, bırak ağlasın, ağlamayı da öğrensin.. Hiç unutmuyorum hümanın 40 mevlütünde uzak akrabalardan birisi aldı beni karşısına dedi ki aman sakın fazla kucağa alıştırma, emzir altını değiştir yatır yatağına sürekli ilgi gösterirsen hep ilgi ister. Tövbe tövbe o ne demekse saksıda çiçek mi bu herhalde ilgi isteyecek. Ben de allahtan dedim ki zaten sevelim ilgilenelim diye doğurdum niye yatıracakmışım ki tabii ilgileneceğim. Kadın suratıma uzaylıymışım gibi baktı...
İşte böyle sonra sokakta amcalar, teyzeler önünü keser yok öyle tutma böyle tut, yok üşür yok terler, yok annesi aç bu çocuk aç... (ulan aça benziyor mu bir bak bakıyım) Sana ne kardeşim sana ne... Bitmiyor tabii teyzelerden azar işitiyorsun bu kadarcık çocuk sokağa çıkar mı, o şeyin içine (kanguru) çocuk koyulur mu, yok efendim meme emiyor mu, gece uyuyor mu soruları...Hadi bunlar bir tarafa yine bir şekilde geçiştirdiğin kulak arkası yapabildiğin şeyler ama çocuk büyüyüp de senin belli konularla ilgili tercihlerin devreye girdiğinde olay tamamen garipleşiyor. O zaman anlıyorsun ki kimse sana, anneliğine, çocuğuna saygı duymuyor.. TV izlemiyor dersin gittiğin misafirlikte ısrarla tv açarlar çocuğa baksın diye, şeker vermiyorum dersin eline çikolata şeker tutuştururlar.

Tülin teyze (almanyada yaşıyor) demişti ki türk toplumu çok duyarlı çocuk konusunda.. Bunu olumlu, iyi bir şeymiş gibi geliyor kulağa ama ben öyle olduğunu düşünmüyorum çünkü duyarlılık lafta kalıyor aslında... Hatta o anlamda fazla duyarlı olarak da algılanabilir...
Ama aynı duyarlı türk insanı mesela çocuk parkında sigara içmekte bir beis görmüyor ya neyse bu da ayrı bir tartışma konusu...

Velhasıl bu şikayetler bu yakınmalar uzar gider. Bir de bence insanı yakınlarından gelen müdahaleler yoruyor, sokaktaki teyzeyi bir daha görmeyebilirsin ama tanıdıklarını, aile büyüklerini senin söylediğinin doğruluğuna ikna etmek zorundasın ki çocuğun istemediğin şeylere maruz kalmasın ya da en azından ikna etmesen bile senin istediğin şekilde davranmalarını sağlamak zorundasın ki bu çok zor, hatta imkansız. O nedenle de sinir bozucu... Eskiden o mu varmış, biz hiç böyle yapmıyorduk ki, biz eskiden öyle birşey bilmiyorduk ki… İşte zaten bilmiyormuşsun ondan böyle…Ya da bilsen bile belki senin hassasiyet göstermediğin bir şey benim için önemli.. Ya da tam tersi olamaz mı? Annelik de bir tarz değil mi, annelik tarzı bir tercihler bütünü değil mi? O halde o tercihler benim tercihlerim olmalı, annenin tercihleri olmalı. Böyle saçma sapan karışmalar, anneyi hafife alırcasına inatlaşmalar, genel geçer, yalan yanlış bilgilerle anneyi ve çocuğu yargılamalar. Kim çocuğu annesinden daha iyi tanıyabilir ki…
Bunlar türk toplumunun hastalıklı, iki yüzlü ve tahammülsüz/saygısız halleri diye düşünüyorum. 

 Kadınlar, anneler, anneliğinize, annelik tarzınıza, çocuğunuzla ilişkinize sahip çıkın… Kimsenin karışmasına, sizi yalan yanlış yönlendirmesine –ki buna doktorlar da dahil, bugün birçok çocuk doktorunun birçok konuda kendi uzmanlıkları dışındaki konular da buna dahil ailelerini yanlış yönlendirdiklerine şahit oluyorum- izin vermeyin… Okuyun, araştırın, öğrenin, sonra da kendi bildiğinizi, iç sesinizi yani içgüdülerinizi dinleyin.. Bence

Yazar Hakkında

Yakında güncellenecektir...

Bunları da Okuyabilirsiniz

2 yorum

  1. firdevs30 Mayıs 2012 00:53

    Biz millet olarak sadece cocuk konusuna degil her seye yorum yapmayi ve fikir sunmayi cok seviyoruz . oyle olmasa komsunun gelini de sabah cok gec kalkiyormus , aman da kocasina kahvalti hazirlamiyormus ... vs . filanca oglunu ayaginda sallayarak uyutuyormus . ve hatta yasini gectigi halde yurumeyen bebelere olumcul hasta gibi bakanlardan tirsiyorum dogrusu :))iki yasinda fiziksel olarak sorunu olmadiktan sonra yurumeyen kac cocuk gordunuz ? Aslinda sadece anneligimize degil , hayatimizin tamamina sahip cikalim. :))

    YanıtlaSil
  2. Hüma Kuşu30 Mayıs 2012 09:09

    çok haklısınız. sadece çocuklar değil bizim hayatımız da devamlı mercek altında.. nedense insanlar birbirlerine rahat, kendi haline bırakamıyorlar, toplumsal bir hastalık olsa gerek... sorsan herkes birbirini umursuyor da ondan işte batıda öyle mi aile diye bir şey kalmamış filan diyorlar ama bunun hiç alakası yok bence tamamen saygı meselesi...
    hayatımıza sahip çıkalım..

    YanıtlaSil

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.